findo
Português editar
Adjetivo editar
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | findo | findos |
Feminino | finda | findas |
fin.do, masculino
- que encerrou(-se), que acabou(-se), passou(-se)
- Ano findo.
- que morreu, faleceu; finado
- encerrado
- Dar por findo.
Forma verbal editar
findo
Latim editar
Verbo editar
presente ativo findo, infinitivo presente findere, pretérito perfeito ativo fidi, supino fissum.
Conjugação editar
Conjugação de findō, terceira conjugação
Formas infinitivas | ||||||
Vozes | Ativo | Passiva | ||||
Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
Infinitivos | findĕre | fidisse | fissūrus esse | findī | fissus esse | fissum īrī |
Paricípios | findēns | fissūrus | fissus | findendus | ||
Formas nominais | ||||||
Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
Formas impessoais | findĕre | findendī | findendō | findendum | fissum | fissū |
Pronúncia editar
- AFI: /ˈfin.doː/