caráter

PortuguêsEditar
SubstantivoEditar
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | caráter | carateres / caracteres |
ca.rá.ter, masculino ( Datação: século XIV; )
- cunho especial que distingue as coisas entre si:
- Cada vinho tem seu próprio caráter.
- modo resoluto, firmeza:
- Com que caráter resolveu o assunto!
- conjunto de sentimentos e de modos de proceder; feitio:
- A vida moldou o seu caráter.
- tipo de imprensa, o mesmo que caractere
Nota sobre o pluralEditar
- Assim como no singular existem as variantes caráter e carácter, no plural pode-se usar indistintamente caracteres ou carateres[1]
ExpressõesEditar
- mau caráter: sem caráter, sem escrúpulos, desonesto
TraduçãoEditar
Traduções
Verbetes derivadosEditar
EtimologiaEditar
PronúnciaEditar
AnagramasEditar
ReferênciasEditar
- ↑ Caráter, caracter, caractere e caracteres, Ciberdúvidas da língua Portuguesa