दन्त

Sânscrito

Substantivo

दन्त, masculino ou neutro

1. dente
2. ponta de seta
3. cume duma montanha

Declinação

    Substantivo neutro, radical com a

Caso Singular Dual Plural Nominativo दन्तम् दन्ते दन्ताणि Vocativo दन्त दन्ते दन्ताणि Instrumental दन्तेण दन्ताभ्याम् दन्तैः Dativo दन्ताय दन्ताभ्याम् दन्तेभ्यः Ablativo दन्तात् दन्ताभ्याम् दन्तेभ्यः Genitivo दन्तस्य दन्तयोः दन्ताणाम् Locativo दन्ते दन्तयोः दन्तेषु

Etimologia

Do proto-indo-iraniano. São cognatos o persa دندان /dændɒːn/ e o avéstico /dantan-/, /daːtaː/. Em última análise a palavra vem do proto-indo-europeu *h₃dónts, com o mesmo significado. São cognatos o grego antigo ὀδών /o'doːn/, o latim dens e o inglês tooth.

Pronúncia

• AFI: [ˈdɐntɐ]