stormen
Verbo
editarstor.men, impessoal
- cair um temporal:
- Het stormde geweldig die nacht en er verging een aantal schepen. (Caiu um grande temporal durante a noite e afundou vários navios)
stor.men, intransitivo
- correr, mover-se muito depressa:
- De bel ging en de kinderen stormden naar buiten. (A sineta tocou e as crianças saíram correndo.)
Conjugação
editarConjugação (tempos básicos) de “stormen” (verbo impessoal)
Infinitivo | stormen | ||
Imperativo | –! | ||
Presente | Passado | ||
Singular | 1ª pessoa (ik) | – | – |
2ª pessoa (jij) | – | – | |
3ª pessoa (hij) | stormt | stormde | |
Plural | 1ª pessoa (wij) | – | – |
2ª pessoa (jullie) | – | – | |
3ª pessoa (zij) | – | – | |
particípio | stormend | (hebben) gestormd |
Conjugação (tempos básicos) de “stormen” (verbo regular)
Infinitivo | stormen | ||
Imperativo | storm! | ||
Presente | Passado | ||
Singular | 1ª pessoa (ik) | storm | stormde |
2ª pessoa (jij) | stormt | stormde | |
3ª pessoa (hij) | stormt | stormde | |
Plural | 1ª pessoa (wij) | stormen | stormden |
2ª pessoa (jullie) | stormen | stormden | |
3ª pessoa (zij) | stormen | stormden | |
particípio | stormend, stormende | (hebben) gestormd |
Verbetes derivados
editarForma de substantivo
editarForma verbal
editarEtimologia
editarPronúncia
editar- AFI: /'stɔr.mə/, /'stɔr.mən/
- X-SAMPA: /"stOr.m@/, /"stOr.m@n/