brinco

Brinco ornando uma orelha
Substantivo1
editarSubstantivo2
editarForma verbal
editarEtimologia
editarPronúncia
editarVer também
editarLigações externas
editar- “brinco”, in Aulete, Francisco Júlio de Caldas, iDicionário Aulete. Lexikon Editora Digital.
- “brinco”, in Trevisan, R. (coord.); Weiszflog, W. (ed.). Michaelis: Moderno Dicionário da Língua Portuguesa. São Paulo: Melhoramentos, 2012 (nova ortografia). ISBN 978-85-06-06953-0
- “brinco”, in Dicionário Aberto
- ”brinco”, in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa [em linha], 2010
- ”brinco”, na Infopédia [em linha]
- “brinco” no Portal da Língua Portuguesa. Instituto de Linguística Teórica e Computacional.
- Busca no Vocabulário Ortográfico da Língua Portuguesa da Academia Brasileira de Letras.
Substantivo1
editarSubstantivo2
editarSingular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | brinco | brincos |
brin.co, masculino, singular
- brinco, adorno usado na orelha
- aro ou arame que lhe é posto ao porco no focinho para evitar que foce
Formas alternativas
editarEtimologia
editarLigações externas
editar- (em galego) “brinco", in Dicionário Electrónico Estraviz [em linha], Estraviz, Isaac Alonso.