Ἡρακλῆς

Grego Antigo

Substantivo

Ἡρακλῆς próprio masculino

1. Hércules, Héracles
2. herói da mitologia grega
3. constelação

Etimologia

De Ἥρα (Í̱ra, “Hera”) + κλέος (kléos, “glória”).

Pronúncia

• AFI: /hɛːraklɛ́ː̀s/ (Clássico).
• AFI: /heːraklˈeːs/ (Koiné).
• AFI: /iraklˈis/ (Bizantino).

Termos derivados

Ἡράκλειος (I̱rákleios) Ἡράκλεια (I̱rákleia) Ἡράκλειαι (I̱rákleiai) Ἡράκλειον (I̱rákleion)

Ἡρακλείδης (I̱rakleídi̱s) Ἡρακλεώτης (I̱rakleó̱ti̱s) Ἡρακλεῶτις (I̱rakleó̱tis) Ἡράκλανον (I̱ráklanon)