ἄνεμος

Grego Antigo

Substantivo

ἄνεμος (ánemos) - masculino

1. ar
2. vento

Segunda Declinação - Substantivos - Tema em ο

	Singular	Dual	Plural
Nom.	ἄνεμος	ἀνέμω	ἄνεμοι
Gen.	ἀνέμου	ἀνέμοιν	ἀνέμων
Dat.	ἀνέμῳ	ἀνέμοιν	ἀνέμοις
Acus.	ἄνεμον	ἀνέμω	ἀνέμους
Voc.	ἄνεμε	ἀνέμω	ἄνεμοι
Loc.	ἀνέμῳ	ἀνέμοιν	ἀνέμοις
Instr.	ἀνέμῳ	ἀνέμοιν	ἀνέμοις