narro
Verbo
editarpresente ativo narro, infinitivo presente narrare, pretérito perfeito ativo narravi.
Conjugação
editar Conjugação
Radical do perfeito narrāv- | ||
---|---|---|
Perfeito indicativo | ||
voz ativa | sing. | plur. |
I. | narrāvī | narrāvimus |
II. | narrāvistī | narrāvistis |
III. | narrāvit | narrāvērunt |
Perfeito do subjuntivo | ||
act. | sing. | plur. |
I. | narrāverim | narrāverīmus |
II. | narrāverīs | narrāverītis |
III. | narrāverit | narrāverint |
Mais-queperfeito do indicativo | ||
voz ativa | sing. | plur. |
I. | narrāveram | narrāverāmus |
II. | narrāverās | narrāverātis |
III. | narrāverāt | narrāverant |
Mais-que-perfeito do subjuntivo | ||
voz ativa | sing | plur. |
I. | narrāvissem | narrāvissēmus |
II. | narrāvissēs | narrāvissētis |
III. | narrāvisset | narrāvissent |
Futuro perfeito | ||
voz ativa | sing. | plur. |
I. | narrāverō | narrāverimus |
II. | narrāveris | narrāveritis |
III. | narrāverit | narrāverint |
|
|
|
Pronúncia
editar- AFI: /ˈnaːr.roː/