laŭvice

Esperanto

Advérbio

laŭvi.ce

1. um a um, um após o outro, cada um a sua vez
   • Li nomumis oficistojn por kontroli la tutan popolon kaj ordonis al la urboj de Judujo, ke ili plenumu la oferojn, ĉiuj laŭvice . (I Makabeoj 1:51)^[1]

     Nomeou comissários para vigiarem o cumprimento de sua vontade pelo povo e coagirem as cidades de Judá, uma por uma, a sacrificar.

Etimologia

(Morfologia) laŭ +‎ vico +‎ -e.