obs.tar, intransitivo

  1. opor-se
  2. (direito) servir de obstáculo; obstruir; atrapalhar

Conjugação

editar

Tradução

editar

Etimologia

editar
Do latim obstāre.

Pronúncia

editar

Portugal

editar

Ver também

editar

No Wikcionário

editar

Anagrama

editar

obstar

  1. obstar