kar

Araucano/Mapuche

Substantivo

kar

1. cidade

Córnico

Verbo

kar

1. amar

Etimologia

Do proto-céltico *kareti "querer, amar", derivado do protoindo-europeu *keh₂- "desjar" .Cognato do galês câr.

Turco

Substantivo

kar singular (plural: karlar)

1. neve

Declinação

	singular (tekil)	plural (çoğul)
nom. (yalın)	kar	karlar
gen. (tamlayan)	karın	karların
dat. (yönelme)	kara	karlara
acus. (belirtme)	karı	karları
loc. (bulunma)	karda	karlarda
abl. (çıkma)	kardan	karlardan