mir
Português editar
Substantivo1 editar
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | mir | mires |
mir, masculino
Substantivo2 editar
mir, masculino (plural: mir)
- (dialeto caipira) milho
- Vamo coiê os mir.
Sinônimos editar
Etimologia editar
- Derivação fonética de milho.
Pronúncia editar
Numeral editar
mir, cardinal
- (dialeto caipira) mil
Etimologia editar
- Derivação fonética de mil.
Pronúncia editar
Anagrama editar
Alemão editar
Pronome editar
mir
- (Pronome pessoal) dativo de ich: a mim
- mim (após preposição)
- Von mir aus! (Por mim!)
- me (não acentuado)
- Das gefällt mir sehr gut. (Isso agrada-me muito.)
Declinação editar
Os pronomes pessoais em alemão
Pronúncia editar
Esloveno editar
Substantivo editar
mir
Inglês editar
Substantivo editar
mir
Servocroata editar
Substantivo editar
mir
Turco editar
Substantivo editar
mir sem gênero
- (militar) chefe
- (militar) comandante
Sinônimos editar
Declinação editar
singular (tekil) | plural (çoğul) | |
---|---|---|
nom. (yalın) | subay | subaylar |
gen. (tamlayan) | subayın | subayların |
dat. (yönelme) | subaya | subaylara |
acus. (belirtme) | subayı | subayları |
loc. (bulunma) | subayda | subaylarda |
abl. (çıkma) | subaydan | subaylardan |